ബൂലോഗത്തിനു അസ്തിത്വചിന്ത അസ്ഥിക്കു പിടിച്ച നാളുകളില് യാത്രാമൊഴി എഴുതിയ ഒരു ലേഖനത്തിലിട്ട കമന്റ്. ഇപ്പോള് ഗന്ധര്വന് മാഷിനു ഒരു കമന്റ് എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള് യാദൃശ്ചികമായി ഓര്ത്തു, ഓര്ത്തപാടെ കമന്ററയില് അടക്കി.
മൊഴിയേ,
ബൂലോഗത്തെ ആനിമല് ഫാമോടുപമിച്ച കാവ്യഭാവനയെ നമിച്ചു. ഒന്നൊന്നര ഉപമയായിപ്പോയി.
നമ്മള് മനോര് ഫാമിലെ ജീവികളെക്കാള് ഊളന്മാരാണ്. കാരണം ഒരു കാടു കണ്ടിട്ട് നമ്മള് അത് ഫാമായി തെറ്റിദ്ധരിച്ചു. ഒരു മേജറും നമുക്ക് പൊതുലക്ഷ്യം കാട്ടിത്തന്നില്ല. ഒരു വര്ഗ്ഗശത്രുവും നമുക്കു മുന്നില് ഇല്ലായിരുന്നു. എന്തിനാണു നമ്മള് സംഘടനയെന്ന് സ്വയം ചിന്തിച്ചത് പിന്നെ? എന്തിനാണ് എന്നും രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ബൂലോഗസംഘഗാനം പാടുന്നത്? എന്തിനാണു നേതാവിനെയും ഗുരുവിനെയും താത്വികാചാര്യനെയും തിരയുന്നത്?
രാമദാസനും വിജയനും എയര്പ്പോര്ട്ടില് "സാധനം കയ്യിലുണ്ട്" എന്നു പറഞ്ഞു നടക്കുമ്പോലെ ഞാന് കുറേക്കാലമായി "കമ്യൂണിറ്റി നിലവിലില്ല" എന്നു പറഞ്ഞു നടക്കാന് തുടങ്ങിയിട്ട്. ഫലമില്ലെന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഒരു കവലപ്രസംഗം നടത്തിയിട്ടു പോകാം , മെഗഫോണ് താ.
എത്രയും പ്രിയ- പെട്ടിരിക്കുന്ന ബ്ലോഗ്ഗെഴുത്തുകാരേ,
മലയാളം എഴുതുന്നു വായിക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ നമുക്ക് പൊതുവായി ഒരു ലക്ഷ്യമോ മാര്ഗ്ഗമോ ഉദ്ദേശമോ ഇല്ല. മലയാളം എഴുതുന്നവരെല്ലാം മച്ചാന്മാര് ആണെങ്കില് സ്റ്റണ്ട് മാസികയില് എഴുതുന്നയാളും നമ്മളുടെ ഗുലാന് അല്ലേ?
നിങ്ങള്ക്ക് ബ്ലോഗ്ഗെഴുതി അഞ്ചോ അമ്പതോ കൂട്ടുകാരെ കിട്ടിക്കാണും, ആരെയും കിട്ടിക്കാണില്ല, അതെല്ലാം ഓരോരുത്തരുടെ കാര്യം, എന്നാല് ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നവരെല്ലാം ഒരു കൊടിക്കീഴില് നില്ക്കുന്നവരല്ല, അവരെ ചൊല്പ്പടിക്കു നിര്ത്തേണ്ടതില്ല, നയിക്കാന് നേതാവു വേണ്ടാ, സാധിക്കാന് പൊതു താല്പ്പര്യവുമൊന്നുമില്ല. കുറെയേറെ അംഗീകാരം കിട്ടും എന്നു കരുതിയാണ് അപരിചിതരെയെല്ലാം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നതെങ്കില് അതിന്റെ വിലയും കൊടുക്കേണ്ടിവരും. റിസ്ക് എടുത്താല് എല്ലായ്പ്പോഴും നല്ല ഫലം തന്നെ കിട്ടണമെന്നില്ല.
ഒരു ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കാന്, നാലാള് വായിക്കാന്, ഇഷ്ടപ്പെട്ടവന് കമന്റിടാന് ഒരു കമ്യൂണിറ്റി വേണ്ട. ഒരു കമ്യൂണിറ്റിയും ഇതുവരെ ഇവിടെ നിലവില് ഉണ്ടായിട്ടില്ല താനും. ഉണ്ടെന്ന് ചിലര് മിഥ്യാധാരണ പുലര്ത്തുന്നു - ബ്ലോഗ്ഗസത്യം സമൂഹമിഥ്യ ബ്രായും ബ്രെസ്റ്റും കണക്കിനെ (ക്രെഡിറ്റ് കുഞുണ്ണിമാസ്റ്റര്ക്ക് ). ഇനി സമൂഹം ഒന്നുണ്ടാക്കേണ്ട സാഹചര്യവും ഇല്ല.
നിങ്ങള് സംഘം ചേരണമെങ്കില് ചേര്ന്നോളൂ, ഒത്തു കൂടാന് താല്പ്പര്യമുള്ളവര് എന്തെങ്കിലും അങ്ങനെ ചെയ്തോളൂ എന്നാല് ഒരു അഖില ബ്ലോഗ് നേതാവില്ല, തത്വശാസ്ത്രമില്ല, ലക്ഷ്യമില്ല, അജെന്ഡയില്ല, വാര്ഷിക പദ്ധതിയില്ല, വരിക്കണക്കില്ല എന്നും കൂടെ അറിയുക. ഇതുണ്ടാവില്ല, ഉണ്ടായില്ലെങ്കില് ആകാശം ഇടിഞ്ഞു വീഴുകയും ഇല്ല ("ഡേയ്, ഒരു സോഡ താഡേ")
ആരെങ്കിലും നടന്നു പോകുന്നതു കണ്ടാല് സിന്ദാബാദ് വിളിച്ച് പുറകേ പോകരുത്, അയാള് ജാഥ നയിക്കുകയൊന്നുമായിരിക്കില്ല, കക്കൂസില് പോകാന് ധൃതിയില് പോകുന്നയാളായിരിക്കും. അയാള്ക്ക് പിറകേ പോയി
അപ്രതീക്ഷിതമായത് കണ്ട് ഹാര്ട്ട് പൊട്ടരുത്, അയാളുടെ പാട്ടിനു വിട്ടേക്കുക.
വായിച്ചോ, എഴുതിക്കോ, അഭിപ്രായം പറഞ്ഞോ, കൂട്ടുകാരെ ഉണ്ടാക്കിക്കോ, പക്ഷേ "ഒരേ രാഗപല്ലവി നമ്മള്" പാടരുത്. "പത്തല്ല പതിനായിരമല്ല ഒറ്റക്കെട്ടായ്" മുഴക്കരുത്. എല്ലാവരും ഒന്നാണെങ്കില് ഒറ്റ ബ്ലോഗ് അല്ലേ വേണ്ടൂ, എല്ലാവര്ക്കും ഓരോന്ന് എന്തിനാണ്? ഓരോ ബ്ലോഗും ഓരോരുത്തരുടേതാണ് ഓരോ ആവശ്യങ്ങള്ക്കായുള്ളതാണ്, രണ്ടെണ്ണത്തിനു പൊതുവായി ഒരു ലക്ഷ്യമുണ്ടെങ്കില് അതൊരു ഗ്രൂപ്പാണ്. എല്ലാറ്റിനും കൂടി പൊതുവായ ലക്ഷ്യം എന്നൊന്ന് ഇല്ലാത്തതിനാല് ബൂലോഗം ഒരു ഗ്രൂപ്പല്ല.
ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാനെന്റെ വാക്കുകള് അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. ഈ വേദിയില് നിന്നും ഞാന് ഇറങ്ങി പോകുമ്പോള് ജനം അവനവന്റെ പാടു നോക്കി പിരിഞ്ഞു പോകാതെ "ധീരാ വീരാ ദേവാ..." എന്നു വിളിച്ച് പിറകേ നടക്കാന് ശ്രമിച്ചാല് അമ്മച്ചിയാണേ ഞാന് കല്ലെടുത്ത് കീച്ചും. നമസ്കാരം
Friday, June 1, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ബൂലോഗത്തിനു അസ്തിത്വചിന്ത അസ്ഥിക്കു പിടിച്ച നാളുകളില് യാത്രാമൊഴി എഴുതിയ ഒരു ലേഖനത്തിലിട്ട കമന്റ്. ഇപ്പോള് ഗന്ധര്വന് മാഷിനു ഒരു കമന്റ് എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള് യാദൃശ്ചികമായി ഓര്ത്തു, ഓര്ത്തപാടെ കമന്ററയില് അടക്കി.
ഈ കണ്സെപ്റ്റിലാണ് കാര്യങ്ങളുടെ പോക്കെങ്ങില് ഞാന് പറയുന്നത് വിജനതയിലേക്ക് നോക്കി.
നര്മത്തില് പൊതിഞ്ഞ ഉലുവയുണ്ടകള്.
കയ്ക്കുമെങ്കിലും എല്ലുറപ്പും രക്ഷയുമുണ്ടാകും.
ഇപ്പോഴാണീ കമെന്റിന്റെ പ്രസക്തി മാഷെ.
ധീരാ വീരാ ദേവാ..
ധീരതയോടെ നയിച്ചോളൂ..
:-)
ദേ കല്ലെറിഞ്ഞ് അനുഗ്രഹിക്കുന്ന നേതാവ്!
ദീരദയോഡെ നയിച്ചോളൂ...
ലച്ചം ലച്ചം പിന്നാലേ.....
Post a Comment